Op een protestbord van een deelnemer aan de Women’s March (een betoging voor vrouwenrechten) in Washington D.C. staat de tekst `Move the f*ck over, women are taking the wheel’ (bron Volkskrant).

Het artikel heeft het over een `gender election’. Het aantal vrouwen of mannen dat naar de stembus gaat, kan de presidentsverkiezingen in de USA gaan bepalen. Ik begrijp van Amerika experts op tv dat het nog een tijd kan duren totdat we weten wie de verkiezingen gewonnen heeft.

Een interessant gegeven is dat jonge vrouwelijke kiezers eerder voor Kamala Harris zouden kiezen en mannen eerder voor Donald Trump. Hoe stereotiep kan het weer zijn, denk ik dan. Mannen die ondervraagd zijn geven aan niet persé voor Harris te willen stemmen omdat ze én zwart is, én vrouw. Ik vraag me dan af, `waarom eigenlijk niet?’. Ik zou hopen dat de kiezer gestimuleerd zou worden om te kiezen voor een zwarte vrouw. Natuurlijk spelen andere factoren dan gender ook mee bij je keuze. Het lijkt me echter fantastisch wanneer mannen in meerderheid voor een vrouw van kleur zouden kiezen uit sympathie voor vrouwen en om de gendergap kleiner te maken.

`Voor vrouwen onder de 45 is abortus nu de belangrijkste verkiezingskwestie’. Waarom zou dit niet de belangrijkste verkiezingskwestie bij mannen zijn vraag ik me af. Dit gaat toch zowel de vrouwen als de mannen aan? Zie ik iets over het hoofd?

Een saignant detail is dat `jonge mannen […] zich minder gewaardeerd voelen. Ze hebben het gevoel dat het moeilijker is geworden om een man te zijn in de huidige tijd en ze maken zich bovengemiddeld zorgen over hun financiële situatie. De afgelopen decennia zijn veel banen voor lager opgeleiden in de fabrieksindustrie verdwenen. ‘  Trump zou met zijn gedrag een voorbeeld geven van `spierballen’ tonen waar veel mannen een voorbeeld aan willen nemen. Trump staat voor de mannelijke kracht en een sterke persoonlijkheid.

Ik vraag me af of we de gendergap ooit gaan dichten.