In `Geluk, the world book of happiness 2.0’, wordt de vraag gesteld, of ambitie mensen gelukkiger maakt. Er wordt een onderzoek beschreven met twee groepen studenten die in tien minuten een puzzel moeten oplossen. Beide groepen doen er vijf minuten over. De groep die te horen krijgt dat de andere groep er langer over doet, is gelukkiger dan de groep die te horen krijgt dat de andere groep er korter over doet. Het geluksgevoel staat dus los van de werkelijkheid.

Een soortgelijk onderzoek is uitgevoerd met studenten waar tegen de eerste groep werd gezegd dat ze intelligent waren en tegen een tweede groep dat ze slecht presteerden. Je zult raden welke groep het beste scoorde en welke groep zich het gelukkigste voelde. Het trieste is dat de studenten in de tweede groep slechter gingen presteren.

Vergelijken doen we allemaal. Is dat écht zo? Wanneer Max Verstappen gevraagd wordt naar zijn concurrent in Formule 1 racing, blijkt dat hij daar helemaal niet mee bezig is. Hij is bezig met één doel, zijn eigen doel, namelijk de beste van de wereld in zijn soort zijn.

Maakt vergelijken dan ongelukkig? Wanneer ik door de social media berichten scroll zou ik ongelukkig en afgunstig kunnen worden door de grote hoeveelheid aan berichten over een mooie nieuwe baan, een succesvol project, gelukkige relaties, mooie vakantieoorden en succesvolle samenwerkingen. Je doet waarschijnlijk zelf ook mee aan die `geluk posts’. Ik ken trouwens weinig ondernemers die hun `fuck-up’s’ of ongeluk op de socials posten. Daar zitten we misschien ook helemaal niet, of niet altijd op te wachten.

Ik wil graag geïnspireerd worden en doseer mijn dagelijkse dosis social media. Zo werd ik weleens ontmoedigd toen ik een boek aan het schrijven was, en wéér een ondernemer `langs zag komen’ op de socials met wéér een `geweldig’ boek dat deze ondernemer geschreven had. Vergelijken maakte me toen weleens ongelukkig en ik dacht, `wat moet de wereld met mijn boek, wat heb ík nou te vertellen? Het zorgde er niet voor dat ik beter ging presteren en inspiratie kreeg om `lekker’ te schrijven.

Vergelijken kan mij helpen en maakt mij gelukkig wanneer ik kijk hoe anderen het doen en waar ik iets van kan leren, wanneer ik mezelf laat inspireren. In de Griekse mythologie bestaat een blinde reus Orion. Zijn knecht Cedalion zit op zijn schouders en fungeert als zijn ogen. De vergelijking wordt doorgetrokken in de metafoor van dwergen op de schouders van een reus. De reus staat voor de kennis die al voor ons vergaard is. Wij dwergen borduren voort op die kennis door op de schouders van die reus te staan. Wij ondernemers zijn soms de dwerg, op de schouders van de reus en soms fungeren we als reus, met dwergen op onze schouders. Wie ben jij? Laten we elkaar inspireren en verder helpen. Dan wordt het ondernemen alleen maar leuker, toch? En je wordt er ook nog eens gelukkiger van!